🇵🇱 Jak zmieniła się Kuba przez ostatnie 5 lat

Dzisiaj trochę o zmianach na Kubie, chociaż większość ludzi, którzy o Kubie marzą zmian nie chce. Ulotki biur podróży wręcz krzyczą ” Jedź z nami na Kubę zanim ta się zmieni!”, “To już ostatni moment na zobaczenie Kuby!” i tak dalej. Sami wiecie. Tak jakby zmieniająca się Kuba nie była już Kubą bo gorzej będzie wyglądać na instagramowych fotkach…

Ale czy tego chcemy czy nie (my z Fidelem czekamy na zmiany niecierpliwie) świat idzie do przodu, a za nim Kuba swoim powolnym, karaibskim tempem. Nie martwcie się, nadal nie kupicie Starbucksa w Hawanie czy nie ubierzecie się w H&M w Las Tunas. Ale Kuba zmienia się i mam nadzieję, że nic nie spowolni już bardziej tego procesu. Co zauważyłam przez ostatnie 5 lat?

Przede wszystkim na Kubie sprawdza się zasada, że biednemu wiatr zawsze w oczy. Tylko w ostatnich dwóch latach przez Kubę przeszły huragany i tornado, które zostawiły po sobie zgliszcza.  A w Viñales podczas mojego ostatniego pobytu spadł nawet meteoryt!

Era braci Castro dobiegła końca (oficjalnie). Nieoficjalnie nadal rządzi nie prezydent, a przewodniczący jedynej słusznej i istniejącej partii (gdzieś to już widziałam 🤔). Nim do tej pory pozostaje Raul Castro. Miguel Diaz-Canel zresztą wszędzie powtarza swoje przywiązanie do idei rewolucji z 1959 roku, chociaż sam urodził się rok później. Canel rządzi od roku więc ciężko go na razie oceniać. Jedno jest pewne, po tym jak władzę oddał Fidel, nastąpiło wiele zmian.

Internet potaniał. I stał się dostępniejszy. Kiedy pojechałam po raz pierwszy na Kubę, punkty wifi można było policzyć na palcach, a godzina internetu kosztowała…6 dolarów!! Potem internet potaniał do 2 dolarów, potem do jednego. Poza tym Etecsa wprowadziła usługę NAUTA HOGAR, co oznacza internet w domach. Był to naprawdę wielki postęp, aż do ostatniej jesieni gdy na Kubie pojawił się internet 3G! Na razie dość drogi, ale sam fakt, że ta usługa jest dostępna to już wielka zmiana. Ja przywykłam do tego, że na Kubie jestem raczej odłączona niż podłączona do świata i korzystam z internetu głównie po to, żeby komunikować się z rodziną, ale na samą myśl, że wkrótce będę mogła z Kuby pracować zdalnie cieszy mi się twarz 😀 Na razie za pakiet startowy czyli kartę sim + 1G internetu trzeba zapłacić 40 CUC czyli ok 160PLN.

Nowe miejsca (restauracje, bary, hotele) wyrastają jak grzyby po deszczu. Kubańczycy wiedzą, że turystyka = kasa. Ci, którzy mają dostęp do gotówki (na przykład przez rodzinę mieszkającą za granicą) otwierają nowe biznesy na potęgę. Jeszcze 5 lat temu Viñales było turystyczną, ale raczej spokojną mieściną z walącymi się kamienicami w centrum. Teraz w tych miejscach stoją nowe  hotele i bary. Nawet Hawana doczekała się pięciogwiazdkowego hotelu Manzana Kempinski, w którym cena za noc zaczyna się na 500 dolarach a w galerii handlowej znajdującej się pod hotelem znajdziemy między innymi sklep odzieżowy MANGO, z lekko zawyżonymi cenami ale jednak.

Kubańczycy nie opuszczają już wyspy nielegalnie w takiej ilości jak dawniej. Kiedyś łódki z nielegalnymi imigrantami odpływały z Kuby codziennie. Brat Fidela (mojego) w ten sposób opuścił Kubę 3 lata temu i od tej pory go nie widzieliśmy. Tak jak on, do Stanów uciekły tysiące ludzi. Odkąd Obama wycofał prawo “mokra stopa, sucha stopa” w styczniu 2017 (prawo to pozwalało nielegalnym imigrantom z Kuby na osiedlenie się na terenie USA jeśli tylko dotarli do suchego lądu i nie zostali złapani przez straż morską) droga do Ameryki nie jest już taka łatwa. Obecnie Kubańczycy, którzy chcą wyjechać do Stanów legalnie muszą załatwiać swoje sprawy wizowe w ambasadzie USA w Georgetown w Guyanie…

Jak i gdzie wyjeżdżają więc Kubańczycy? Bardzo często do Europy i legalnie. Żeby się tutaj dostać wystarczy tylko paszport (z którego wyrobieniem nie ma już problemu), wiza i bilet. A to mogą zapewnić Europejki spragnione latynoskiego romansu.

Kuba połączyła się ze światem. I nie mam tutaj na myśli opisanego wcześniej internetu. Kiedy po raz pierwszy wybierałam się na Kubę istniało tylko kilka regularnych połączeń lotniczych z Europy a z USA nie latała żadna linia. Teraz połączeń i czarterów jest coraz więcej.

Ceny trochę poszły w górę. Pamiętam jeszcze gdy śniadanie w Casa Particular kosztowało 2 dolary. Teraz 5 dolarów to cena standardowa. Poza tym do góry poszły ceny w moich ulubionych restauracjach. Droższe są też materiały budowlane i siła robocza.

Co się na Kubie nie zmieniło? Kolejki po wszystko, braki w dostawach jedzenia, mentalność Kubańczyków, wieczorne menu z obowiązkowym ryżem i fasolą, no i stare taksówki, bo w ich przypadku zmienia się tylko ich wiek.

A jakie zmiany wy zauważyliście w ostatnich latach?